Określenie „polskie obozy śmierci” zniesławia Polskę i może mieć podłoże ksenofobiczne. Takie wyrażenie sugeruje, że to Polacy byli odpowiedzialni za zbrodnie popełniane w obozach koncentracyjnych. Polska to kraj, który wycierpiał najwięcej na skutek zbrodniczej polityki Niemiec.
Jak było naprawdę? Polskie państwo nigdy nie uczestniczyło w tworzeniu obozów, nie administrowało nimi ani nie czerpało z ich istnienia żadnych korzyści. Polska podczas II wojny światowej nigdy nie współpracowała z Niemcami, od początku do końca będąc w koalicji państw antyhitlerowskich.
To Niemcy, a nie Polacy administrowali terenami, na których powstawały obozy. Miejsca te, zakładane na okupowanych przez Niemców dawnych ziemiach Polski, były zarządzane przez niemiecką formację SS, do której Polaków nigdy nie przyjmowano. Fakt, że miejsca pamięci po niemieckich obozach koncentracyjnych znajdują się na terenie dzisiejszej Polski, w żaden sposób nie usprawiedliwia używania określenia „polskie obozy”.
Symbol okrucieństwa niemieckiego okupanta, czyli obóz Auschwitz-Birkenau, powstał z myślą o Polakach, jako obóz koncentracyjny i miejsce wyniszczenia przez pracę. Legalne polskie władze od początku alarmowały światową opinię publiczną o tragedii dziejącej się za obozowymi drutami. Heroiczny czyn Polaka Witolda Pileckiego, który dobrowolnie dostał się do Auschwitz, aby opisać niemieckie zbrodnie, pozostał bez reakcji państw alianckich.
W zorganizowanym na wielką skalę przemyśle śmierci, jakim były niemieckie obozy, wielu Polaków odznaczyło się bezprzykładnym bohaterstwem. Przeciwstawili się złu, płacąc za to najwyższą cenę – jak św. Maksymilian Kolbe, zakonnik, który oddał życie za innego więźnia i zginął w niewyobrażalnych męczarniach.
Przypisywanie Polsce udziału w niemieckim systemie mordowania milionów ludzi poprzez używanie określenia „polskie obozy śmierci” jest mową nienawiści wymierzoną w Polaków. Szczególnie boleśnie odczuwają ją byli więźniowie niemieckich obozów koncentracyjnych. W Polsce wciąż żyją ofiary niemieckich eksperymentów pseudomedycznych, członkowie zbrojnego podziemia, którzy – ryzykując życie – w konspiracji walczyli z niemieckim okupantem. Ceną za ich odwagę mogło być uwięzienie w obozie. Byli więźniowie niemieckich obozów koncentracyjnych to ludzie, którzy przeszli przez piekło na ziemi, a dziś mimo podeszłego wieku i chorób dają świadectwo swoich dramatycznych przeżyć. Obowiązkiem każdego z nas jest wiernie opowiedzieć ich historię.
Fot. Andrzej Banaś

fot. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau
Polskie państwo nigdy nie uczestniczyło w tworzeniu obozów, nie administrowało nimi ani nie czerpało z ich istnienia żadnych korzyści. Polska podczas II wojny światowej nigdy nie współpracowała z Niemcami, od początku do końca będąc w koalicji państw antyhitlerowskich.